Μιας και ο τίτλος του
δωματίου θύμισε στον Mr. Hollics το παλιό αγαπημένο άσμα "Δυο-δυο στη μπανιέρα
δυο-δυο" πήρε μαζί του και την αγαπημένη του μυρμηγκοφάγο για παρέα. Εκεί,
για ακόμη μια φορά αυτός και η Αρσινόη βρέθηκαν σε χωριστά δωμάτια. Η
επικοινωνία μεταξύ τους ήταν διασκεδαστική, θυμίζοντας στον Mr. Hollics τα παλιά καλά νεανικά του χρόνια όπου η τεχνολογία των επικοινωνιών δεν
είχε προχωρήσει και πολύ. Ωστόσο η διαδικασία έπαυε να είναι και τόσο
διασκεδαστική καθώς συνειδητοποιούσε πόσο δύσκολο ήταν να ανταλλάξει
πληροφορίες για ζητήματα γρίφων ενάντια στον χρόνο που έτρεχε. Η διακόσμηση του
δωματίου δεν είχε τίποτα απολύτως που να θυμίζει υπόγειο - ή έστω μυστική
υπηρεσία - έστω και λίγο περισσότερο απ'ότι προσεκτικά βαμμένο σπίτι. Οι γρίφοι
φάνηκαν στον Mr. Hollics ικανοποιητικοί και σε μεγάλο βαθμό ενδιαφέροντες, αν και
δύο από αυτούς εμπεριείχαν σημαντικές ασάφειες. Ωστόσο η άποψη της Αρσινόης
ήταν τελείως αντίθετη, καθώς καταπώς φάνηκε το επίπεδο των γρίφων διέφερε
αρκετά στα δύο δωμάτια. Και στις 2 περιπτώσεις, οι διευκρινήσεις του game master ήταν επαρκείς για να τους καθοδηγήσουν και να τους βοηθήσουν να ξεπεράσουν
τις πολλές (κατά την Αρσινόη) ή λίγες (κατά τον Mr. Hollics) ασάφειες. Ένας μηχανισμός στο τελευταίο μέρος του παιχνιδιού δυσαρέστησε
και τους 2, καθώς δεν υπήρχε καμία ένδειξη για το πότε είναι ενεργοποιημένος
και πότε όχι. Το γεγονός ότι το ακριβώς ίδιο concept θα μπορούσε να στηθεί με πραγματικά εντυπωσιακό τρόπο
έναντι αυτής της προχειροδουλειάς δυσαρέστησε τον Mr. Hollics. Η αίσθηση με την οποία έφυγε - παρέα με τη σύμφωνη μυρμηγκοφάγο του -
ήταν: "Καλή σύλληψη, μέτρια εκτέλεση"...
