Ο Mr. Hollics, εκεί που ψώνιζε λουλούδια για να βάλει στο όμορφο κρυστάλλινο βάζο που έχει πάνω στο μπουφέ, ένιωσε μία ξαφνική νύστα και επισκέφτηκε το hostel. Αρχικά, ενθουσιάστηκε με την "ψαρωτική" εισαγωγή του δωματίου. Ωστόσο ο ενθουσιασμός του σταμάτησε εκεί. Οι γρίφοι του δωματίου ήταν σε όλες σχεδόν τις περιπτώσεις ελλιπείς και κατεβατά διευκρινήσεων από τον game master ήταν απαραίτητα απλά για την κατανόησή τους. Μερικοί ήταν τόσο κακοφτιαγμένοι που έκαναν τον Mr. Hollics να βγάλει την πίπα του, αφήνοντας την Αρσινόη να βγάλει το φίδι από την τρύπα. Ο game master - που μάλλον κρυφή φιλοδοξία του ήταν να γίνει ο δεύτερος Όμηρος - θα μπορούσε να έχει κάνει καριέρα στη συγγραφή βιβλίων με την ταχύτητα που πληκτρολογούσε τεράστια κείμενα που ούτε καν χωρούσαν στην οθόνη. Οι βοήθειες έφταναν η μία μετά την άλλη, με αποτέλεσμα η Αρσινόη να πρέπει να βρίσκεται μονίμως ακινητοποιημένη μπροστά στην οθόνη. Ο ηθοποιός έπαιζε αρκετά καλά το ρόλο του, χωρίς υπερβολές και με επαρκή ζήλο. Ο ρόλος του ωστόσο ήταν μονάχα εκφοβιστικός, ενώ είχε μηδαμινή σημασία στην εξέλιξη των γρίφων. Η γνώση αγγλικών είναι απαραίτητη στο συγκεκριμένο δωμάτιο, καθώς κάποιες οδηγίες ήταν γραμμένες μόνο στην αγγλική - προφανώς λόγω της ύπαρξης του ηθοποιού δεν τους έφτασε το budget για να προσλάβουν και μεταφραστή. Φεύγοντας αντιστάθηκε στον πειρασμό να εξηγήσει στον game master ότι το υπερβολικά χαμηλό ποσοστό απόδρασης από ένα δωμάτιο δεν είναι κάτι για το οποίο θα έπρεπε να νιώθει περήφανος, αλλά κάτι που θα έπρεπε να βάλει την εταιρία σε σκέψεις...
Προτεινόμενος αριθμός ατόμων: 4 - 5
Δυσκολία: ★★★★★★
Διακόσμηση: ★★★★★☆
Φθορά (1= χάλια, 6= τέλεια): ★★★★★★
Gamemaster: ★★★☆☆☆
Ηθοποιός/οι: ★★★★☆☆
Οβεροολ: ★★☆☆☆☆
